ماشینکاری فلز

ماشین‌کاری مواد فلزی معمولاً به نوعی عملکرد یا کیفیت اطلاق می‌شود که می‌توان آن را به وضوح مشخص کرد و به عنوان نشانه‌ای از ماشین‌کاری آن اندازه‌گیری کرد.به طور کلی، ماشینکاری خوب باید این باشد: دوام ابزار خوب یا سرعت برش بالا تحت دوام خاص، نیروی برش کم، دمای برش پایین، به راحتی به دست آوردن کیفیت خوب سطح قطعه کار و شکل تراشه، آسان برای کنترل یا شکستن تراشه ها آسان است.

مفهوم ماشینکاری مواد نسبی است.به اصطلاح ماشینکاری خوب یا بد یک ماده نسبت به ماده دیگر است.به طور کلی، هنگام بحث در مورد ماشینکاری فولاد، مرسوم است که فولاد ساختاری کربنی 45 را به عنوان مرجع در نظر بگیرید.به عنوان مثال، فولاد با استحکام بالا برای پردازش دشوار است، که نسبت به فولاد 45 است.

عملکرد برش ابزار بیشترین ارتباط را با ماشین کاری دارد.قابلیت ماشینکاری مواد ماشینکاری شده را نمی توان جدا از عملکرد برش ابزار مورد بحث قرار داد، بلکه باید با هم مطالعه شود.پس از درک ماشین‌کاری مواد قطعه کار و انجام اقدامات مؤثر، می‌توانیم راندمان ماشینکاری را بهبود بخشیم، کیفیت ماشینکاری را تضمین کنیم و هزینه ماشین‌کاری را کاهش دهیم.

شاخص‌های اصلی برای ارزیابی ماشین‌کاری مواد قطعه کار

ماشین‌کاری یک ماده، دشواری هدایت ماشین‌کاری یک ماده است.سهولت آن به طور کلی به ترکیب شیمیایی، وضعیت عملیات حرارتی، ساختار متالوگرافی، خواص فیزیکی و مکانیکی و شرایط برش مواد مربوط می شود.

ماشینکاری مواد قطعه کار معمولاً با یک یا چند مورد از شاخص های زیر اندازه گیری می شود:

1. با عمر ابزار اندازه گیری می شود

سرعت مجاز برش برای برش مواد قطعه کار با فرض اطمینان از دوام یکسان ابزار.

2. با کیفیت ماشینکاری مانند پایان سطح اندازه گیری می شود

3. با نیروی برش واحد اندازه گیری می شود

4. با نرخ حذف نهایی فلز اندازه گیری می شود

5. با عملکرد شکستن تراشه، از جمله شکل تراشه اندازه گیری می شود