مونل

از ویکی پدیا

مونل گروهی از آلیاژهای نیکل است که در درجه اول از نیکل (تا 67٪) و مس تشکیل شده است و مقادیر کمی آهن ، منگنز ، کربن و سیلیکون دارد. آلیاژهای مونل قوی تر از نیکل خالص ، در برابر خوردگی توسط بسیاری از عوامل ، از جمله آب دریا به سرعت روان می شوند. آنها را می توان به آسانی توسط گرم و سرد ، ماشین کاری و جوشکاری ساخت.

مونل توسط رابرت کروکس استنلی ساخته شده است ، که در سال 1901 برای شرکت بین المللی نیکل (INCO) کار کرد. آلیاژ مونل 400 آلیاژ باینری با همان نسبت نیکل و مس است که به طور طبیعی در سنگ معدن نیکل از سودوری (انتاریو) یافت می شود. معادن است و بنابراین یک آلیاژ پوریتان محسوب می شود. مونل به نام رئیس جمهور شركت آمبروز مونل نامگذاری شد و در سال 1906 ثبت اختراع كرد. یك L حذف شد ، زیرا نام خانوادگی در آن زمان به عنوان نشان تجاری مجاز نبوده است. این نام اکنون علامت تجاری شرکت فلزات ویژه است.

این آلیاژ بسیار گران است ، با هزینه ای بین 5 تا 10 برابر هزینه مس و نیکل ، از این رو استفاده از آن محدود به برنامه هایی است که نمی توان جایگزین های ارزانتری جایگزین آن کرد. در مقایسه با فولاد کربن ، لوله کشی در مونل بیش از 3 برابر گران است.

خصوصیات

مونل یک آلیاژ باینری با محلول جامد است. از آنجا که نیکل و مس در همه نسبت ها محلول هستند ، یک آلیاژ تک فاز است. در مقایسه با فولاد ، ماشین Monel بسیار دشوار است زیرا خیلی سریع کار می کند. باید با سرعت کم و سرعت پایین خوراک چرخانده و کار کرد. در برابر خوردگی و اسیدها مقاوم است و برخی از آلیاژها می توانند در برابر اکسیژن خالص در برابر آتش مقاومت کنند. معمولاً در برنامه هایی با شرایط بسیار خورنده استفاده می شود. افزودنیهای کوچک آلومینیوم و تیتانیوم باعث تشکیل آلیاژ (K-500) با مقاومت در برابر خوردگی یکسان اما با استحکام بسیار بیشتر به دلیل شکل گیری گاما نخست در پیری می شود. Monel معمولاً بسیار گرانتر از فولاد ضد زنگ است.

آلیاژ مونل 400 دارای وزن مخصوص 8.80 است ، دامنه ذوب 1300-1350 درجه سانتیگراد ، هدایت الکتریکی تقریبا 34٪ IACS ، و (در حالت آنیل) سختی 65 آلیاژ Rockwell B. مونل 400 به دلیل سختی آن قابل توجه است ، که در طیف قابل توجهی از آن حفظ می شود درجه حرارت

آلیاژ مونل 400 از خواص مکانیکی عالی در دماهای زیرزمینی برخوردار است. استحکام و سختی تنها با مختصری نقص در شکل پذیری یا مقاومت در برابر ضربه افزایش می یابد. این آلیاژ حتی هنگامی که به دمای هیدروژن مایع خنک می شود ، دچار تغییر شکل پذیر و شکننده نمی شود. این برخلاف بسیاری از مواد آهنی است که علیرغم افزایش قدرت آنها در دماهای پایین شکننده هستند.