نیکل

از: https://en.wikipedia.org/wiki/Nickel

نیکل یک عنصر شیمیایی با نماد Ni و عدد اتمی 28 است. این فلز براق سفید نقره ای و دارای یک رنگ طلایی اندک است. نیکل متعلق به فلزات انتقال است و سخت و انعطاف پذیر است. نیکل خالص ، پودر شده برای به حداکثر رساندن سطح واکنشی ، فعالیت شیمیایی قابل توجهی را نشان می دهد ، اما قطعات بزرگتر در واکنش با هوا تحت شرایط استاندارد کند هستند زیرا یک لایه اکسید روی سطح شکل می گیرد و از خوردگی بیشتر (انفعال) جلوگیری می کند. با این وجود ، نیکل خالص بومی فقط در مقادیر اندک ، معمولاً در سنگهای اولترامافیک ، و در فضای داخلی شهاب سنگهای نیکل-آهن بزرگتر که در خارج از جو زمین قرار ندارند در معرض اکسیژن قرار می گیرد.

نیکل شهاب سنگ در ترکیب با آهن یافت می شود ، که منعکس کننده منشاء آن عناصر به عنوان محصولات اصلی هسته اصلی ابرنواخترها است. تصور می شود مخلوطی از آهن و نیکل هسته اصلی کره زمین را تشکیل می دهد.

استفاده از نیکل (به عنوان یک آلیاژ نیکل آهن-شهاب سنگ طبیعی) تا سال 3500 پیش از میلاد کشف شده است. نیکل برای اولین بار در سال 1751 توسط Axel Fredrik Cronstedt ، که ابتدا اشتباه سنگ معدن مس را در معادن کبالت در لس ، هالسینگلند ، سوئد به عنوان یک عنصر شیمیایی طبقه بندی و طبقه بندی کرد. نام این عنصر ناشی از اساطیری از اسطوره های معدنچی آلمانی به نام نیکل (شبیه به Old Nick) است که این واقعیت را نشان می دهد که سنگ های نیکل مس در برابر پالایش در مس مقاومت می کنند. منبع مهمی از نیکل منبع سنگ آهن لیمونیت است که اغلب حاوی نیکل 1-2٪ است. مواد معدنی مهم دیگر نیکل شامل پنتلندیت و ترکیبی از سیلیکاتهای طبیعی غنی از نیکل است که به نام گارنیریت شناخته می شوند. سایت های تولید عمده شامل منطقه سودوروری در کانادا (که تصور می شود منشا آن شهاب سنگ است) ، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه است.

نیکل به آرامی توسط هوا در دمای اتاق اکسیده می شود و از نظر مقاومت در برابر خوردگی در نظر گرفته می شود. از لحاظ تاریخی ، از این ماده برای آبکاری آهن و برنج ، تجهیزات شیمیایی برای پوشش ، و ساخت آلیاژهای خاصی استفاده شده است که یک لهستانی نقره ای بالا مانند نقره آلمانی را حفظ می کند. حدود 9٪ از تولید نیکل در جهان هنوز برای آبکاری نیکل مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. اشیاء اندود شده با نیکل گاهی حساسیت به نیکل ایجاد می کنند. نیکل در سکه ها بسیار مورد استفاده قرار گرفته است ، گرچه افزایش قیمت آن باعث شده است در سالهای اخیر جایگزینی با فلزات ارزانتر شود.

نیکل یکی از چهار عنصر است (بقیه آهن ، کبالت و گادولینیوم) . که تقریباً در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند. آهنرباهای دائمی Alnico که تا حدودی بر روی نیکل بنا شده اند از مقاومت میانی بین آهنرباهای دائمی مبتنی بر آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب برخوردار هستند. این فلز در دوران مدرن به طور عمده در آلیاژها با ارزش است. حدود 68٪ از تولیدات جهانی از فولاد ضد زنگ استفاده می شود. 10٪ بیشتر برای آلیاژهای مبتنی بر نیکل و مس ، 7٪ برای فولادهای آلیاژی ، 3٪ در ریخته گری ها ، 9٪ در آبکاری و 4٪ در کاربردهای دیگر از جمله بخش باتری در حال رشد سریع مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان یک ترکیب ، نیکل تعدادی از کاربردهای شیمیایی طاقچه مانند کاتالیزور هیدروژناسیون ، کاتدهای باتری ، رنگدانه ها و درمانهای سطح فلز را دارد. نیکل برای بعضی از میکروارگانیسم ها و گیاهانی که دارای آنزیم هایی با نیکل هستند به عنوان یک سایت فعال ، یک ماده مغذی اساسی است.